ممکن است زمین روزی به سیاره ای سرگردان تبدیل شود؟
تاریخ انتشار: ۲۰ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۳۱۳۰۸
در حدود پنج میلیارد سال آینده، خورشید خواهد مرد، با این حال دما و درخشش خورشید با بالا رفتن سن، افزایش خواهد یافت به گونه‌ای که در حدود ۵۰۰ میلیون سال آینده، زمین از خورشید داغ و درخشان در امان نخواهد بود. اما آیا راهی برای نجات سیاره زمین از این سرنوشت مرگبار است؟
به گزارش خبرآنلاین؛ به نوشته‌ی اسپیس‌دات‌کام، راهی برای نجات زمین وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زمین برای بیش از ۴ میلیارد سال در مدار خود ثابت بوده؛ اما تولد پرمخاطره‌ای را تجربه کرده است. منظومه شمسی آغازین منبع ده‌ها جرم جامد موسوم به خرده‌سیاره بود. تمام خرده‌سیاره‌ها برای جمع‌آوری مقدار زیادی ماده تا حد ممکن با یکدیگر رقابت می‌کردند. ازاین‌رو، برخی خرده‌سیاره‌ها در این رقابت پیشی گرفتند و به سیاره‌هایی کامل و تمام‌عیار تبدیل شدند.
در ۵۰۰ میلیون سال آینده، زمین جای مناسبی برای زندگی نخواهد بوددر فضای آشفته‌ی منظومه‌ی شمسی آغازین، خرده‌سیاره‌ها با یکدیگر برخورد می‌کردند، به یکدیگر نزدیک می‌شدند و تحت تأثیر نیروی گرانشی فزاینده‌ی غول‌های گازی قرار می‌گرفتند. از میان ده‌ها سیاره‌ی احتمالی، تنها هشت سیاره نجات یافتند و بقیه به طرف خورشید یا فضای میان‌ستاره‌ای روانه شدند.
آینده هم چندان زیبا نخواهد بود. هر روز خورشید اندکی داغ‌تر و درخشان‌تر از روز قبل می‌شود. این اتفاق، حاصل فرایند طبیعی همجوشی هلیوم و هیدروژن در هسته‌ی خورشید است. در حدود ۵۰۰ میلیون سال آینده، خورشید به‌قدری داغ می‌شود که اقیانوس‌های زمین تبخیر می‌شوند، تکتونیک‌های صفحه‌ای خرد و متوقف می‌شوند و مقدار کربن‌دی‌اکسید به‌قدری در جو افزایش می‌یابد که فضای زمین به زهره شباهت پیدا می‌کند.
بنابراین برای نجات سیاره، باید از بازی‌های گرانشی استفاده کنیم که در منظومه‌ی شمسی جوان رایج بودند.
برای نجات زمین از سرنوشت مرگبار، باید مدار آن را به نقطه‌ای امن منتقل کرد.
رقص مرگبارفرض کنید روی ریل‌های خط آهن ایستاده‌اید و قطاری به سمت شما در حال حرکت است. اگر بخواهید سرعت خود را با سرعت قطار تطبیق دهید، می‌توانید بگذارید با شما برخورد کند و با اینکه برخی از قسمت‌های بدنتان ممکن است به سرعت مورد نیاز برسد، احتمالاً به نتیجه‌ی دلخواه نمی‌رسید؛ اما فرض کنید یک توپ گوشتی یا شیطونک بی‌نقص با خود داشته باشید که به‌هیچ‌عنوان نشکند یا پاره نشود.
اگر توپ گوشتی را به سمت قطار پرتاب کنید، به قطار برخورد می‌کند و خیلی سریع‌تر از سرعت پرتاب به سمت شما می‌جهد؛ زیرا سرعت قطار هم به سرعت اصلی آن اضافه شده است. این سرعت می‌تواند اندکی سرعت قطار را کاهش دهد اما به دلیل انرژی بالای قطار، چشمگیر نیست. اگر بخواهید توپ برگشتی را بگیرید، انرژی به شما منتقل می‌شود و اندکی شما را شتاب می‌دهد. اگر این فرآیند را به‌صورت مرتب تکرار کنید، درنهایت می‌توانید به شیوه‌ای امن با سرعت قطار سازگار شوید.
اگر زمین از منظومه شمسی خارج شود، دیگر راه بازگشتی نخواهد داشتبرای نجات زمین باید مدار آن را افزایش دهیم و سیاره‌مان را به شیوه‌ای امن از خورشید خشمگین‌تر دور کنیم. بالا بردن مدار زمین نیازمند انرژی است، اما خوشبختانه منظومه‌ی شمسی ما انبوهی از انرژی را در قالب مدار مشتری دارد. برای شبیه‌سازی مثال قطار، می‌توانیم سنگی برداریم و آن را به سمت مشتری ارسال کنیم. سنگ می‌تواند از هر نوعی باشد، اما هرچه بزرگ‌تر باشد، بهتر است.
می‌توانیم سنگ را دورتادور سیاره‌ی عظیم بچرخانیم تا بخشی از انرژی مداری آن را بگیریم و به سنگ بدهیم تا آن را روانه‌ی زمین کند. سپس این فرایند را در جهت مخالف تکرار می‌کنیم و بخشی از انرژی سنگ را به زمین می‌دهیم. در نهایت می‌توان ذره‌ذره انرژی مشتری را به سرقت برد که درست مانند مثال قطار، چشمگیر نیست. با این کار می‌توان مدار زمین را جابه‌جا کرد و به‌این‌ترتیب دمای سطح آن را ثابت نگه داشت.
راه بازگشتی نیستدر فرایند فوق، اگر اشتباهی به وجود بیاید، باید تاوان سنگینی بپردازیم. مشتری دارای انرژی مداری بسیار بالایی است و در سناریوی پرتاب سنگ، با پدیده‌ای به نام اثر رزونانس (تشدید) روبه‌رو هستیم. یک بار پرتاب سنگ شاید انرژی زیادی را جذب نکند، اما اگر این فرایند به صورت منظم در الگویی یکسان تکرار شود، آن مقدار اندک انرژی خود را تقویت می‌کند و اثرات آن نیز تشدید می‌شوند.
اگر مراقب نباشیم، ممکن است انرژی زیادی به زمین بدهیم به گونه‌ای که به سرعت گریز خورشیدی برسد و برای همیشه منظومه‌ی شمسی را ترک کند. اگر زمین از منظومه‌ی شمسی خارج شود، دیگر بازگشتی در کار نخواهد بود و به شکل سیاره‌ای سرگردان در کیهان حرکت می‌کند. از آنجا که زمین دارای گرمای داخلی است، بنابراین آتشفشان‌ها و چشمه‌های آب گرم آن هنوز هم کار می‌کنند، اما به دلیل گرفتار شدن در شبی ابدی، جو آن به شکل فاجعه‌باری سرد خواهد شد.
به باور ستاره‌شناس‌ها، سناریوهای رزونانس طبیعتاً به آزادسازی تعداد بیشتری از سیاره‌های سرگردان و سیاره‌های کوتوله در طول عمر منظومه‌های خورشیدی می‌انجامند. برای مثال، نپتون و پلوتو در رزونانس قرار دارند و نمی‌توان پیش‌بینی کرد مدار پلوتو در ۱۰ میلیون سال آینده، کجا قرار دارد. احتمال کمی وجود دارد که عطارد در رزونانس با مشتری قرار بگیرد و به احتمال بسیار کمی در میلیاردها سال آینده منظومه‌ی شمسی را ترک می‌کند.
بر اساس تخمین ستاره‌شناس‌ها، بین ۰٫۲۵ و ۱۰٬۰۰۰ سیاره‌ی سرگردان به ازای هر ستاره وجود دارند که همه در میان زباله‌های میان‌ستاره‌ای راه شیری شناورند. این تعداد به شکل قابل‌توجهی زیاد است؛ زیرا تاکنون رصدهای اندکی از سیاره‌های سرگردان انجام شده‌اند و به سختی می‌توان آمار یکپارچه‌ای را برای آنها در نظر گرفت؛ اما در نهایت باید امیدوار باشیم که نوادگان آینده‌ی ما باعث اضافه شدن زمین به فهرست این سیاره‌ها نشوند.
کانال عصر ایران در تلگراممنبع: عصر ایران
کلیدواژه: زمین سیاره منظومه شمسی میلیون سال آینده منظومه ی شمسی خرده سیاره سرعت قطار برای نجات ی سرگردان سیاره ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۳۱۳۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف نخستین سیاره بی‌ستاره!
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، «تس»، تلسکوپ فضایی ناسا که مامور به بررسی سیاره‌های فراخورشیدی است نخستین سیاره شناور و آزاد را کشف کرده و بدین ترتیب موفق به کشف سیاره‌ای شده است که بدون ستاره، به تنهایی در کیهان وجود دارد.
ماموریت سیارات فراخورشیدی عبوری (تس) در آوریل ۲۰۱۸ به عنوان جانشین تلسکوپ فضایی "کپلر" مجهز به دوربین‌های کم نویز برای مطالعه سیارات فراخورشیدی به فضا پرتاب شد. این کار با نظارت بر ستارگان انجام می‌شود که ممکن است نشانگر سیارات یا اجرام دیگری باشد که از جلوی آنها عبور می‌کند.
این کشف بالقوه نشان می‌دهد که تس می‌تواند از نظریه‌ای که برای اولین بار توسط آلبرت انیشتین در بیش از یک قرن گذشته مطرح شد برای شناسایی این سیارات به اصطلاح شناور استفاده کند.
دانشمندان می‌گویند، بررسی‌ها تاکنون موفق به تایید وجود بیش از ۵ هزار سیاره فراخورشیدی شده‌اند که دور یک ستاره مادر می‌چرخند و در این آرایش قرار گرفته‌اند، اما قطعا تعداد زیادی سیاره در کهکشان راه شیری وجود دارند که شناور و بدون هیچ‌ستاره‌ای در حال چرخش هستند.
به گفته محققان، در این شرایط فرضیه‌ای مطرح می‌شود مبنی بر اینکه این نوع از سیارات فراخورشیدی در اثر فعل و انفعالات گرانشی با سیارات دیگر یا ستارگان در حال عبور از منظومه اصلی خود خارج شده‌اند. این بدان معناست که این سیاره‌های آزاد و شناور می‌توانند بسیار بیشتر از تعداد ستاره‌های کهکشان راه شیری باشند. بنابراین، تشخیص بالقوه چنین رویداد کیهانی برای تس، ماموریت مهم و بزرگی محسوب می‌شود.
میشل کونیموتو، یکی از رهبران این تیم تحقیقاتی و دانشجوی فوق دکترا و متخصص در تشخیص سیارات فراخورشیدی در موسسه فناوری ماساچوست می‌گوید: ما اولین سیگنال را در داده‌های تس کشف کردیم که با آنچه از ریز لنز توسط یک سیاره شناور آزاد انتظار می‌رود مطابقت داشت. این کشف جالب به این معناست که این سیاره به طور مستقل از یک ستاره معمولی در کیهان مشغول چرخش است.
تحقیقات بیشتر در زمینه این نوع از سیاره‌ها و شرایط محیطی آنها می‌تواند به دانشمندان در درک بهتر اصلیت و ساختار فضای بین‌ستاره‌ای کمک کند و شروعی برای دستیابی به دانش بیشتر درباره سیارات فراخورشیدی و ساختار کیهانی باشد.
انتهای پیام/
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند